causaal verband

Appellant is in zijn stilstaande auto met een snelheid van ca. 25 km/u achterop aangereden. Hij melde na dit ongeval drie categorieën van klachten: postwhiplash-klachten (nekklachten, hoofdpijn, duizelig, vermoeidheid, oorsuizingen), lage rugklachten en psychische klachten (depressiviteit). Hij is onder meer onderzocht door een neuroloog, die bij röntgenologisch en MRI-onderzoek geen afwijkingen kon vaststellen en concludeerde dat de klachten niet vanuit neurologisch perspectief kunnen worden verklaard. Geïntimeerde (de WAM-verzekeraar van de aansprakelijke automobilist) heeft totaal € 82.500

Verzoekster is aangereden door een (WAM-)verzekerde van Univé en heeft daarbij ernstig letsel opgelopen. Na de ziekenhuisopname heeft zij in een verzorgingstehuis verbleven. Ze kon niet meer terugkeren naar haar oude (eengezins-)woning, maar heeft een gelijkvloers serviceappartement gehuurd. Univé heeft in de periode dat de oude woning te koop stond de dubbele woonlasten vergoed. In 2010 is de woning (waarvan de WOZ-waarde op dat moment € 182.000,- bedroeg) te koop gezet; in 2013 is de woning voor € 130.000,- verkocht. Verzoekster vraagt (primair) een verklaring voor recht dat zij als gevolg

Eiser reed op een motor op een voorrangsweg. Gedaagde (automobilist) verleende hem geen voorrang, waarop zij in botsing kwamen. Gedaagde is niet verzekerd. Gedaagde stelt dat eiser (1) niet beschikte over een geldig rijbewijs en (2) geen licht voerde (het ongeval vond plaats op 10 december om 23.35 uur). Hij doet op basis van die omstandigheden primair een beroep op overmacht en subsidiair op eigen schuld. Het gerecht verwerpt het beroep op overmacht en bespreekt dan het beroep op eigen schuld. De omstandigheid dat eiser niet beschikte over een geldig rijbewijs volgt uit de stukken; de

Verzoekster, werkneemster van verweerster, is een ongeval overkomen bij het rijden met een te zwaar beladen kanotrailer. Aansprakelijkheid (verzekeraar van) verweerster is niet betwist. Verweerster heeft niet willen meewerken aan een buitengerechtelijk deskundigenonderzoek, maar de kantonrechter heeft twee deskundigen benoemd. Zij concluderen dat er sprake is van whiplash, met onderhoudende psychische factoren. Deze conclusies passen bij de door het UWV vastgestelde beperkingen. Verweerster heeft de juistheid van deze beperkingen niet betwist. De vordering is een verklaring voor recht dat de

Appellant was in dienst van een tankstation. In 2007 is hem een ongeval overkomen toen hij naar huis fietste. De WAM-verzekeraar van de wederpartij heeft hem in verband daarmee ruim € 100.000,- betaald. De werkgever had tevens ten behoeve van de werknemers een ongevallenverzekering afgesloten, op grond waarvan appellant bij blijvende invaliditeit nog eens ruim € 113.000,- zou krijgen. De werkgever heeft het ongeval gemeld bij de ongevallenverzekeraar, die na onderzoek heeft geweigerd tot uitkering over te gaan. Appellant is daartegen opgekomen, maar is zowel in eerste aanleg als in hoger

France Limousin Nederland BV (FLN) was eigenaar van een Lexus die bij de vader van gedaagde in gebruik was. In 2013 was gedaagde als bestuurder van de Lexus betrokken bij een ongeval met een Volkswagen. Uit het proces-verbaal van de politie blijkt met betrekking tot dit ongeval onder meer dat (1) de Lexus op een voorrangsweg reed en ten onrechte geen voorrang kreeg van de Volkswagen; (2) de botssnelheid van de Lexus tussen de 120 en 150 km/u lag, terwijl de maximale toegestane snelheid ter plaatse 80 km/u was; (3) het alcoholpromillage in het bloed van gedaagde ten tijde van het ongeval

Begin 2013 heeft verweerder zich in het kader van een arbeidsconflict ziek gemeld bij de toenmalige werkgevers. Kort daarna is hij elders in dienst getreden. Op 8 januari 2014 is verweerder in zijn auto van achteren aangereden door een automobilist die bij Generali WAM-verzekerd was. Generali heeft aansprakelijkheid erkend. Nu verzoekt Generali een voorlopig getuigenverhoor, waarbij zij de ex-werkgevers wil horen om meer informatie te krijgen over het arbeidsconflict. Generali voert daartoe aan dat volgens haar medisch adviseur bij verweerder veel meer speelt dan alleen de gevolgen van het

Op 24 augustus 2008 was verzoekster als passagier betrokken bij een ongeval, waarbij de auto waarin zij zat van achteren werd aangereden door een auto die zo'n 60 km/u harder reeds (100 tegenover 160). Sinds het ongeval uit zij klachten. Er hebben verschillende tweezijdige expertises plaatsgevonden: door een neuroloog, een neuropsycholoog en een verzekeringsarts. De neuroloog en de neuropsycholoog kunnen geen verklaring geven voor de klachten, hoewel die wel consistent lijken te zijn. De neuropsycholoog ziet aanwijzingen voor onderpresteren. De verzekeringsarts neemt beperkingen in het

Eiser reed met 100 km/u op de snelweg toen hij werd aangereden door een vrachtwagen. De WAM-verzekeraar van de vrachtwagen heeft aansprakelijkheid erkend. De discussie spitst zich toe op de vraag of er causaal verband bestaat tussen het ongeval en de klachten van eiser. Een drietal onafhankelijke deskundigen heeft gerapporteerd. Hun conclusies komen erop neer dat eiser voorafgaand aan het ongeval al psychische klachten had, met een sterke neiging tot somatiseren (het lichamelijk uiten van spanningsklachten). Er is weliswaar sprake van een (grotendeels) consistent klachtenpatroon, maar deze

Geïntimeerde is op 2 augustus 1992 in Schotland het slachtoffer geworden van een verkeersongeval. Geïntimeerde zat als passagier achterop een door X bestuurde motor. De eerste motorfiets in de formatie werd bestuurd door Y. X bestuurde de derde motor. Y verloor in een bocht naar links de macht over het stuur van zijn motorfiets. X probeerde de motorfiets van Y links te passeren, maar kwam in de berm terecht en viel. Geïntimeerde raakte bij die val een rotsblok en liep letsel op. Geïntimeerde heeft met appellante in 1995 een schaderegelingsovereenkomst gesloten. Appellante heeft een procedure