begroting schade

A is in 2013 een bedrijfsongeval overkomen waarvoor een verzekerde van B aansprakelijk is. A en B verschillen van mening over de hoogte van de smartengeldvergoeding. A verzoekt dat professor X tot deskundige wordt benoemd om conform de zogeheten QALY-methode onderzoek te doen naar het letsel van A ten behoeve van de begroting van het smartengeld. Het hof oordeelt dat het verzoek niet ter zake dienend is. Het door A verzochte onderzoek betreft niet de vaststelling maar de waardering van omstandigheden die van belang zijn bij de vaststelling van de immateriële schadevergoeding. Het verzoek

Sinds 2005 heeft A met X een loodgietersbedrijf in de vorm van een vof. In 2010 is A op zijn motor aangereden door een verzekerde van B. A was toen 29 jaar oud. Hij heeft als gevolg van het ongeval ribfracturen, een fractuur van de linker ellepijp, een breuk van het middenhandsbeentje en miltletsel opgelopen. B heeft aansprakelijkheid voor het ongeval erkend en heeft reeds € 290.000 als voorschot onder algemene titel en € 5.000 aan smartgeld betaald. Teneinde de schade te kunnen begroten, zijn een orthopedisch chirurg, twee arbeidsdeskundigen en een revalidatiearts ingeschakeld. A vordert dat

In 2002 vond een ongeval plaats waarbij A als slachtoffer en B als WAM-verzekeraar zijn betrokken. De rechtbank heeft reeds op basis van deskundigenrapporten geoordeeld dat A aan het ongeval letsel aan zijn rechterschouder heeft overgehouden. Nadien heeft de rechtbank een verzekeringsarts als deskundige benoemd om de beperkingen van A door dit letsel in kaart te brengen. A heeft hieraan niet meegewerkt. De rechtbank heeft daarom geoordeeld dat het bestaan en de omvang van de beperkingen van A door het ongeval niet kunnen worden vastgesteld. Dat de schade van A groter is dan het reeds door B

In 2012 is A, toen 49 jaar oud, op een kruising als fietser aangereden door een tram van X. Als gevolg van dit ongeval heeft A ernstig letsel opgelopen. Het percentage blijvende invaliditeit ligt tussen de 31% en 42%. Vóór het ongeval was A werkzaam in binnen- en buitenland op het gebied van marketing, sales, marktcommunicatie en business development (zijn laatst verdiende jaarsalaris bedroeg € 118.000). A is met de WAM-verzekeraar van X (B) overeengekomen dat X voor 70% aansprakelijk is voor de gevolgen van het ongeval. A en B twisten onder meer over de vraag hoe de toekomstige schade van A

A had een rijschool. Zij is in 2007 twee keer betrokken geweest bij een auto-ongeluk toen zij als bijrijder naast een leerling zat. A stelt dat zij als gevolg van deze ongevallen lichamelijke klachten (nekpijn, rugpijn, hoofdpijn en vermoeidheid) en geestelijke klachten (cognitieve beperkingen, depressie en angsten) heeft. Door deze klachten is zij niet meer in staat haar werkzaamheden, huishouding en onderhoud van haar huis uit te voeren. De betrokken WAM-verzekeraar (B) heeft reeds een uitkering van € 81.500 aan A gedaan. In deze procedure vordert A vergoeding van de overige schade die zij

In 2015 is A op zijn scooter aangereden door een auto die tegen wettelijke aansprakelijkheid was verzekerd bij B. Hierbij is de linker heup van A verbrijzeld. Bij een daarop volgende heupoperatie is een zenuwbeschadiging opgetreden, waardoor A een deel van zijn linkerbeen niet meer voelt en hij zijn linkervoet niet goed kan optillen. Als gevolg van deze beperking heeft A in 2017 zijn evenwicht verloren op de trap, waardoor hij is gevallen. A kan hierdoor niet meer zitten en hij brengt zijn dagen liggend door. B heeft aansprakelijkheid voor de gevolgen van het ongeval (en de daarop volgende