aansprakelijkheid voor dieren

Op 29 juni 2008 maakten geïntimeerde en appellante sub 2, samen met hun dochter, een rit met een koets die door middel van een enkelspan werd voortgetrokken door een paard. Appellante sub 2 zat rechts voorin op de bok in de hoedanigheid van koetsier. Bij het binnenrijden van de plaats Oude Ade werd het paard onrustig nadat het was geschrokken. Geïntimeerde is toen, op verzoek van appellante sub 2, links naast het paard gaan lopen in de hoop dat het paard zou kalmeren. Op dat moment kwam vanuit de tegengestelde richting een auto aanrijden. De bestuurder van de auto heeft zijn auto tot stilstand

Op 4 januari 2012 is appellante tijdens een groepsles een ongeval overkomen. Aan het einde van de les werd gesprongen over een parcours bestaande uit vier of vijf hindernissen. De laatste hindernis was een zogenaamde dubbelsprong, twee op korte afstand van elkaar geplaatste hindernissen die bij elkaar horen, waarbij het paard na de eerste hindernis vrijwel direct de volgende hindernis moet nemen. De moeilijkheidsgraad van het parcours werd geleidelijk opgebouwd, waarbij appellante met haar paard (C) de hindernissen zonder problemen nam. Op enig moment weigerde het paard de tweede hindernis van

Verweerder fokt en drijft handel in paarden. Hij heeft aan zijn stiefdochter paard X ter beschikking gesteld. Deze stiefdochter heeft samen met een derde een V.O.F. opgericht die zich bezighoudt met de training en verkoop van paarden. De V.O.F. houdt bedrijf op manege A. Verzoekster heeft regelmatig als vrijwilligster werkzaamheden verricht voor de stiefdochter op manege A, waarbij zij ook paarden mocht in- en uitstappen. Toen verzoekster in 2011 in de binnenbak van manege A op paard X reed, is zij van dit paard gevallen. Verzoekster verzoekt dat de rechtbank voor recht verklaart dat

Verzoekster volgde bij verweerder, een manege, een paardrijles. Het paard waar zij op zat weigerde over een hindernis te springen en bewoog in plaats daarvan onverwacht naar links. Verzoekster is daarbij van het paard gevallen en heeft ernstig rugletsel opgelopen, met 6% blijvende invaliditeit gehele persoon tot gevolg. Tussen partijen is niet in geschil dat de manege aansprakelijk is; er bestaat wel onenigheid over het al dan niet bestaan van eigen schuld. Verzoekster stelt zich op het standpunt dat er in verband met de specifieke omstandigheden van het geval (onder meer haar jonge leeftijd

X is de enig bestuurder van De Esdoorn (geïntimeerde). Appellant is een assurantietussenpersoon die gespecialiseerd is in paardenverzekeringen. X heeft op een aanvraagformulier ingevuld dat zij de eigenaar van het paard is en dat een aansprakelijkheidsverzekering gewenst is. Daarop is bij ASR een particuliere WA-verzekering afgesloten op naam van X. De Esdoorn heeft een paard aangeschaft en dit laten trainen in de professionele stal van Y. Bij een in deze stal door het paard veroorzaakt ongeval is X gewond geraakt. Zij heeft daarop De Esdoorn, als bedrijfsmatig gebruiker van het paard

Appellante is door het paard van geïntimeerde omver gelopen toen zij in de wei bezig was met het vullen en/of schoonmaken van de waterbakken. Vast staat dat geïntimeerde op grond van art. 6:179 BW jegens appellante aansprakelijk is; in deze procedure staat centraal of de kantonrechter met recht 70% eigen schuld aan de zijde van appellante heeft aangenomen. De redenering van de kantonrechter komt erop neer dat appellante, als ervaren ruiter, bij uitstek bekend mocht worden verondersteld met de onberekenbaarheid van een paard en het daaruit voortvloeiende risico bij verblijf in de wei, zodat

Op 26 mei 2015 is appellant op de fiets in botsing gekomen met een kat. Hij is daarbij ten val gekomen en heeft ernstig letsel opgelopen. De kat was een zwerfkat waarmee geïntimeerden een zekere band hadden opgebouwd: de kat verbleef doorgaans in de omgeving van hun woning, had een naam gekregen en toen de kat enkele dagen afwezig was, uitten geïntimeerden daarover op Facebook hun bezorgdheid.Appellant heeft geïntimeerden aansprakelijk gesteld op grond van art. 6:179 BW, omdat zij de bezitters van de kat zouden zijn. De rechtbank heeft de vorderingen afgewezen. Het hof wijst de vorderingen

Verzoeker en verweerster (verzekerd bij Allianz) zijn echtgenoten. Zij bezaten een paard en een koets; verweerster had een koetsiersbewijs. Tijdens een rit in de koets heeft het (onrustig geworden) paard een ongeval veroorzaakt waarbij verzoeker onder meer tegen een auto is gedrukt en waarbij het rechterbeen van verzoeker is verbrijzeld. Verzoeker heeft zijn AVP-verzekeraar en de WAM-verzekeraar van de betrokken auto aangesproken, die beiden de claim hebben afgewezen. Verzoeker heeft voorts Allianz aangesproken op basis van een door verweerster afgesloten koetsiersverzekering. Allianz heeft

Verzoekster is bij een springoefening van een paard van de manege van verweerders gevallen. Bij een dubbelsprong aan het einde van de les weigerde het paard de tweede hindernis te nemen. Het kwam daarbij abrupt tot stilstand, waarbij eiseres naar voren is gevlogen en met haar hoofd tegen de hindernis is gevallen. Verweerders hebben aansprakelijkheid afgewezen, omdat het volgens hen gaat om een 'ruiterfout' van verzoekster zelf. De rechtbank komt ook tot dat oordeel. Voor aansprakelijkheid ingevolge artikel 6:179 BW is (blijkens de wetsgeschiedenis) vereist dat de schade is ontstaan als gevolg